Wedstrijd

Prijzen op de Florijnwinterloop!

Het is al jaren vaste prik. Sinds ik in Woudenberg woon loop ik iedere eerste zaterdag van het jaar mee met de Florijnwinterloop. Mijn hele loopcarriere begon hier ooit (volgens mij in 2001) met een ongetrainde 5 km. Dat smaakte naar meer en sindsdien loop ik ieder jaar de 10 km. Al 6 keer als snelste Woudenbergse. Deze loop is voor mij ieder jaar toch weer bijzonder: lopen in het eigen dorp, in mijn trainingsgebied, met zo ongeveer alle lopers van LGAS en veel bekenden. En als snelste Woudenberger heb ik mijn titel te verdedigen.

Dit jaar dus een paar doelen te behalen in de Florijnwinterloop. Niet alleen mijn titel van snelste Woudenberger verlengen, maar ook een pr lopen op dit parcours. Op de een of andere manier ben ik in Woudenberg nooit in vorm. Ik wijt dat maar aan de feestdagen en alle gevolgen van dien… Maar vorig jaar liep ik toch eindelijk weer eens onder de 50 minuten, 49.02 om precies te zijn. Dat moet sneller kunnen, dacht ik zo. Mijn pr op de 10 km heb ik in Utrecht verscherpt naar 44.32. In Amerongen liep ik met de Koploop een 47.45. Doel was om vandaag in Woudenberg onder de 47 te duiken. En daarmee mijn parcourspr sterk te verbeteren.

Zo gezegd, zo gedaan. Maar niet zonder slag of stoot.
Na het ontknopende gevecht tussen Hardloper en Snellerijk op de 10 EM, die met een grote glimlach werd gewonnen door SnelleRijk in een strakke 58.58 netto (een seconde sneller dan de planning) en daarmee ook snelste Woudenberg werd (alweer), stond ik met blauwe tenen in de kou. Het was namelijk koud, ijskoud. Warm werden voor de start werd gelukkig vergemakkelijkt, omdat door het menselijk kuddegedrag iedereen aan de verkeerde kant van de hekken verzamelde en vervolgens via de startmatten het startvak in werd gedirigeerd. Veel dringen dus. Maar we kregen het lekker warm, omdat iedereen in de eerste 5 meter van het startvak stond gepropt.
Planning was om een vlakke race te lopen in 4.30 per km, met wat verval op km 4 en 5, vanwege de open zandvlakte waar altijd wind staat.
Startschot. 1e km in 4.27, netjes. 2e km op 9.00 rond, 3e op 13.37, ook netjes. Maar vanaf de eerste kilometer hadden de kuiten het al zwaar. Omdat ik de laatste weken alleen maar op asfalt of een hard bevroren ondergrond heb gelopen, hebben die best wat te lijden gehad. En dat voelde ik nu, op het pad richting het boerenerf was het gras hard bevroren, evenals de molshopen en strontbulten. Bij kilometer 5 (23.21) zat ik met de kop vol in de wind, gierende ademhaling, lood in de benen, met niemand om me heen om achter te verschuilen. Uitstappen… schoot er door mijn hoofd. Met meteen er achter aan een visioen van mezelf die zich een klap voor mijn gezicht geeft. Ik haat opgeven. Dus door.
We kwamen weer in het bos en na het oversteken van de parkeerplaats bleek het paardenpad dit jaar niet in de route te zijn opgenomen, waarvoor dank! Een moment om de kuiten even wat rust te geven. Bos weer in. Een langer stuk vals plat omhoog, wetende dat het hierna naar beneden gaat, dus de pit kwam weer terug. Doorkomst op kilometer 7 net boven de 32 minuten. Nu de vlakke 4.30 de km weer op zoeken en dan lukt het om in ieder geval onder die 47 minuten te blijven. Met kilometer 9 stond er een lage 42 op de teller.

Dit moet lukken, dit wordt een parcours pr, en hoe! Met die extra motivatie dat het niet mis meer kon gaan en een paar mensen die ik in kon halen ging het gas er op voor een laatste “snelle” kilometer. Die laatste paar 100 meter weer de wind op de kop! Aanmoedigingen door Petra, bochtje om, over het bruggetje en een pijnlijke eindsprint verder kwam ik over de finish. In 46.16 netto! Das beter dan gepland! Dus ik tevreden, heel erg tevreden! Doel 1 bereikt. Met een 8e plek bij de vrouwen ook erg tevreden over de klassering.

Vrij vlot naar huis gegaan nadat ik nog wat bekenden gedag had kunnen zeggen, omdat ik vrij snel af begon te koelen. Na een heerlijk warm bad stonden de uitslagen al op internet en ook doel 2 werd behaald, weer snelste Woudenberger! Voor de 7e keer alweer! Maar ik ontdekte ook iets doms… ik had de prijsuitreiking gemist. En laat ik nu in mijn leeftijdscategorie 3e zijn geworden! Oeps… Dit gaat de boeken in als blunder nummer 1 van 2009: het missen van de prijsuitreiking, omdat ik nooit had gedacht als 8e dame kans te maken op een top3 klassering in mijn leeftijdsgroep. Toch maar iets zelfverzekerder worden??

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!