Wedstrijd

Remmen los op Zandvoort Circuit Run

Bij Zandvoort denk ik altijd aan warme zomerdagen op het strand, gevolgd door een bbq op de camping pal naast het circuit waar een vriend steevast vertoefd, zand tussen de tenen en gierende motoren op het circuit. Zondag mocht ik zelf over het circuit scheuren tijdens de Zandvoort Circuit Run.

[heading size=4 style=underline]Raceplan[/heading]Dit was de eerste keer dat ik deelnam aan de Zandvoort Circuit Run, maar ik kon geen nee zeggen tegen twee uitnodigingen. Zo zou ik met Odlo de 5 kilometer businessrun gaan lopen en met Runner’s World de 12 kilometer businessrun. Oftewel: mijn lange duurloop van vandaag had invulling gekregen!

[heading size=4 style=underline]Odlo feestje[/heading]Aangekomen op het circuit was het even zoeken waar Odlo stond. Gelukkig liepen we toevallig de juiste tent in en stond we direct bij de stand. Ik kreeg een tas uitgereikt met startnummer en teamkleding en ondertussen waren mijn teamgenootjes van deze dag er ook al. Mari was er weer bij, zooooo lang niet gezien (ahum, een paar dagen…)! En uiteraard Veronique (waarmee ik in september nog in Berlijn zat), Marlous en Mathijs van Odlo, de meiden van Justkeeprunning, Gaby, Tough Squad, Kirsten en Manon. Gezamenlijk verplaatsten we ons naar de pitbox, wat onze privé kleedkamer was. En woooww wat een onwijs gaaf setje toverde ik uit de tas! Helemaal in mijn nopjes en allemaal in een opvallende outfit sjeesden we nog heen en weer over het terrein (tas wegbrengen, plassen, groepsfoto, nog een keer plassen, nog iets vergeten in de tas te doen) en toen naar het startvak.
Odlo-RWZCR16-01
[heading size=4 style=underline]Short run[/heading]De 5 kilometer businessrun was volgens mij de kleinste startgroep van de dag. Met een pitbox vol schuilden we voor de regen die plotseling met bakken uit de lucht kwam vallen. Gatverdamme! Daar had ik niet op gerekend! Niemand niet volgens mij… Want we verdomden het om de pitbox uit te komen. Uiteindelijk was het bijna tijd om te starten en stroomde een groepje lopers richting de start. PANG! En weg waren we. Positie kiezend renden we de Tarzanbocht in.  Met 17 kilometer voor de boeg besloot ik het rustig aan te doen, dus samen met Veronique maakte ik er een vrolijke boel van.
large_Zandvoort_2016-1801Al direct na de start was onze Odlo-groep uit elkaar getrokken. Maar das mooi! Want zo kwam er steeds een plukje Odlo langs de supporters. De kracht van de herhaling he! Veronique en ik kletsten er ondertussen lustig op los en na een kilometer kwamen we weer door de pitstraat voor een passage (huh we gaan toch geen 5 rondjes van een kilometer lopen he?), waarna we weer de Tarzanbocht in doken en vervolgens 4 kilometer het circuit volgden. De kilometers rolden in een mooi vlak tempo voorbij. En terwijl we er lustig op los ouwehoerden, merkten we dat het parcours zo nu en dan een beetje op en neer ging. O ja, ze hebben hier heuvels op het circuit. Nog een kilometer te gaan en het veld was helemaal uiteen getrokken. We finishten met de handen in de lucht en een grote lach op het gezicht. De eerste 5 kilometers zaten er op!
12476407_1071054179619570_351249169_n
[heading size=4 style=underline]Pitstop en dóór[/heading]Vervolgens moest ik een sprint trekken naar de Odlo stand om het startnummer te wisselen voor de businessloop voor Runner’s World. En weer in een sprint terug naar het startvak. Bij de 12 kilometer was het startvak propvol! Eerst startte de elite, vijf minuten later gevolgd door de ons businessrunners en alle startgroepen. Ik had alleen zo weinig tijd tussen de 5 en de 12 km dat het niet mogelijk was mijn teamgenootjes van Runner’s World allemaal te zien. In het startvak kwam ik her en der een mede Runner’s World loper tegen. Maar wat een megameute vergeleken met de 5 km! Ik kachelde lekker rustig de Tarzanbocht in, op weg naar de volgende 12 kilometer duurloop.
Odlo-RWZCR16-09Ik liep alleen en de kilometers gingen echt een heel stuk langzamer voorbij. Mentaal dan. Totdat ik Zelia in de rug liep. Samen liepen we een stukje op en kozen vervolgens weer ons eigen tempo. Ik liep weer alleen. Alhoewel, hoe alleen loop je tussen duizenden andere lopers? Plots hoorde ik mijn naam. Nikki van Half Crazy Runners werd mijn volgende loopmaatje. Na 4 kilometer draaiden we het circuit af en zetten koers naar het strand. Ik had al gehoord dat het er ‘niet ideaal’ bij lag. Dat was de understatement van de dag! Het was hoog water en wat nog van het strand resteerde was mul zand. Enkeldiep mul zand! Twee kilometer lang! GATVERDAMME!
large_Zandvoort_strand__186_van_186_En aangezien ik nu dus niet op trailschoenen liep had ik totaal geen grip. Ik zocht mijn weg in het hele ieniemienie strookje nat zand, door het water, door het mulle zand. Mijn hartslag was ondertussen hoger dan gepland, maar ik verdomde het om mijn tempo nog verder te laten kelderen. Na wat een eeuwigheid leek kwam dan toch de strandopgang in zicht. Een klimmetje van niets. Als je niet eerst twee kilometer hebt lopen ploeteren. Buiten adem kwam ik boven en ik moest even op adem komen vooraleer ik weer een lekker looptempo te pakken had. De laatste vier kilometer begon ik de smaak te pakken te krijgen. Het tempo lag wat hoger dan gepland, maar goed, ik liep lekker. De finish kwam al weer in zicht en via de achteringang kwamen we weer het circuit op. Ik had er al ruim 11 kilometer opzitten, maar nog steeds was het hele circuit vol met lopers die in hun eerste kilometers zaten! Met alle supporters langs de kant en de berg energie die ik nog in mijn donder had moest ik nog wel even een eindsprintje maken. En zo zat ook deze 12 km er op.
Odlo-RWZCR16-10
[heading size=4 style=underline]Heen en weer[/heading]Weer in een drafje naar de Odlo stand, snel even een beetje omkleden om vervolgens mijn hoofd in de VIP te laten zien (terug naar de finish), waar we door Runner’s World waren uitgenodigd. Veel bekenden maar ondertussen tikte de klok (zoals de hele dag al) genadig door en moest ik weer helemaal naar de andere kant van het terrein sjezen voor de prijsuitreiking van de businessruns. Niet dat ik in de prijzen had gelopen, maar ik wilde wel even weten wie wel! Helemaal omdat Kirsten 1e dame op de 5 km businessrun was (in een PR)!
Met deze tijdsbesteding hadden we ook mooi de tijd gedood, want we konden met de auto pas vanaf een bepaalde tijd de parkeerplaats weer af. Dat was nog niet zo makkelijk, want het was één lange file richting Haarlem! Maar na die kilometers vond ik het niet erg om even op  mijn kont te zitten. Odlo en Runner’s World: enorm bedankt voor jullie uitnodiging en onwijs gave dag!!
IMG-20160323-WA0004

Foto’s: Harm Dommisse, Ramiro Ameneiro, GJV Fotografie en Mari Durieux

2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!