Wedstrijd

Schön wieder ein verrückter Holländer!

“Heb je zin om mee te gaan naar de moeder der obstacleruns, de Strongmanrun in Nürburgring?” vroeg Marian, organisator van de Nederlandse Strongmanrun, me vorige week. Aber natürlich! Daar hoefde ik niet lang over na te denken!

[heading size=4 style=underline]Partytime![/heading]De Strongmanrun in Duitsland beleefde al weer zijn 10e editie. Een feestje dus! En dat kon maar op één manier gevierd worden: met een VIP-bus met een groep ocr-gekken naar Duitsland! Aangezien we al om 7 uur in de vroege morgen vanuit Nijverdal zouden vertrekken, bleef een groot deel van de groep al een nachtje slapen. Een gezellige vrijdagavond dus, waarbij het verrassing was wie er nu weer naar binnen kwam lopen. Een mix van Spartainfit, Dirt Devils, Urban Runners Crew, Strongmanrun, SportvoedingWebshop en Saucony in the mix met vriendlief de fotograaf en ikzelf.
Strongmanrun ocr
[heading size=4 style=underline]Sleepy head[/heading]Na een niet echt goede nacht (understatement… ik heb het half 4 zien worden…) en een wekker die weer om 6 uur afging was ik al gebroken voordat ik ook maar een stap had gezet. Het doel vandaag was om de hele Strongmanrun te lopen, zo’n 24 kilometer. Maar eerst stond ons een ritje van 4 uur te wachten in een überluxe bus. Ontbijt mee, koffie erbij en karren maar! Superleuk waren de zitjes, zodat je met meerdere mensen bij elkaar kon zitten en lekker kon ouwehoeren. Zo ging de tijd nog best snel ook! Of kwam dat omdat ik de tafel op den duur als hoofdsteun gebruikte voor een tukje? Mijn ogen vielen zo nu en dan dicht… dit beloofde nog wat!
Strongmanrun-Nurburgring-ocr
[heading size=4 style=underline]Ladiesrun[/heading]Rond 11.30 uur kwamen we aan in Nürburgring, waar het al enorm druk was. Strongmanrun Duitsland trekt zo’n 13.000 deelnemers! En die starten ook nog eens allemaal tegelijk vanuit de pitlane en óók nog eens de beide afstanden tegelijk!
Strongmanrun-Nurburgring-ocrIn die grote massa moesten we dus eerst ons startpakket ophalen, daar stond echt een enorme rij! Gelukkig kon Marian via een shortcut het hele pakket bemachtigen en konden we op weg naar toiletten en de garderobe. Rijen bij de toiletten, via een file richting het buitenterrein, waar we in de rij konden aansluiten bij de garderobe.
Strongmanrun-Nurburgring-ocrDe tijd tikte door en in dit tempo zouden we de start niet gaan redden. Alle tassen werden vervolgens aan Herman gehangen, die zich opofferde om in de rij te blijven staan. De rest van de meute zette zich in beweging om met ons ‘voorste startvak bandje’ het vak in te gaan. Dit was waanzinnig gaaf!
Strongmanrun-Nurburgring-ocrBoven de start was een podium, waar keiharde muziek live werd gespeeld. Al headbangend kwam ik het startvak in, om vervolgens weer door te rocken en te stuiteren. De sfeer was uitgelaten en voor mij had dit nog wel even mogen duren! Marian en ik hadden al als plan opgevat om gewoon niet te starten en in het vak te blijven staan. Strongmanrun Nürburgring is gewoon één groot carnaval. Zeker als je kijkt naar de deelnemers, die veelal verkleed zijn.

[heading size=4 style=underline]Epic start[/heading]Met een helicopter die vlak over ons heen scheerde en vuurwerk werd het startsein gegeven. Here we go! Omdat de totale route bestond uit twee keer hetzelfde rondje, was er de mogelijkheid om halverwege uit te stappen. Het lag dit keer niet alleen aan hoe mijn lijf zich hield, maar meer aan een tijdsdruk of ik de hele of halve afstand zou lopen. Onze buschauffeur moest, vanwege de rijtijdenwet, om uiterlijk 16.45 uur weer vertrekken. Met de gedachte aan opstoppingen in de tweede ronde (want je loopt de staart van de deelnemers weer in in de tweede ronde), dikke rijen voor de garderobe en een fikse wandeling naar de parkeeplaats moest ik er ernstig rekening mee houden dat de totale afstand vandaag niet haalbaar zou zijn. Althans, niet zonder stress of ik wel of niet op tijd bij de bus zou zijn!
Strongmanrun-Nurburgring-ocr
[heading size=4 style=underline]Jooeehooeeee, hindernis waar blijf je?[/heading]Maar ok, eerst de eerste ronde in. Mijn plan was dat als ik die gemakkelijk kon lopen binnen 1,5 uur een tweede ronde nog haalbaar was, maar wel kielekiele werd. Ik mocht dan namelijk geen verval hebben. Ik had ook geen idee van het parcours, iets met de rode draad dit jaar in wedstrijden die ik loop: totáál geen voorbereiding als het gaat om parcoursverkenning! Het enige wat ik wist is dat er behoorlijk veel asfalt onderweg was. Stiekem vind ik die verrassing onderweg ook gewoon leuk. Op weg dus. Vanuit de pitlane schoten we het parcours op. Wat een sfeer, wat een mensen en wat was dit gaaf! Onze groep raakte al meteen versnipperd. Ik kon nog even bij Marian hangen, Henk Jan kwam bij de start als een dolle stier langszij, Harm rende met camera en bepakking mee en kreeg rare blikken toegeworpen, terwijl onze oranje shirtjes zich mengden in de massa. Waar blijft alleen het eerste obstakel? Géén idee! Dat krijg je er van als je geen flauw benul hebt van het parcours.
Strongmanrun-Nurburgring-ocrWe slingerden over het parcours, liepen een stuk via de weg en daar kwam dan eindelijk na 2,5 kilometer het eerste obstakel: trenches! het tempo had er tot dan toe heerlijk ingezeten. Ik liep een stuk fijner dan in Rotterdam. Maar na de trenches waren mijn schoenen drie kilo zwaarder en met het vals plat omhoog, stond ik meteen geparkeerd. Tel daarbij op dat ik in een gat stapte en ik mijn enkel daardoor licht verzwikte. KAK! Het duurde een lange tijd voordat ik weer een beetje vaart in de benen kreeg.

[heading size=4 style=underline]Gas op die lollie![/heading]Volgend obstakel: een paar hekjes om overheen te klauteren. Vervolgens omhoog, omlaag, weer omhoog en weer omlaag. Als een anaconda slingerden we ons over een heuveltje op en neer om vervolgens de tribune langs het circuit op en af te gaan via de trappen om vervolgens uit te komen bij de eerste glijbaan van vandaag. Strongmanrun-Nurburgring-ocrEven een twijfel (ik haat ongecoördineerd naar beneden donderen), maar toch naar benee. Een kort, steil klimmetje omhoog en weer het tempo opvoeren in de afdaling. De omgeving was prachtig, mooie heuvels, uitdagende maar prima-te-doen klimmetjes en een paar vette afdalingen. Mijn hartslag en tempo vlogen daardoor alle kanten op. Naar beneden ragde ik volle vaart bergen aan lopers voorbij, maar omhoog stond ik nagenoeg geparkeerd. Tel daarbij op de obstakels die absoluut niet technisch waren,  maar die je daardoor wel snel kon nemen. Kruipen, klauteren en glijden waren de hoofdingrediënten vandaag. De eerste 6 kilometer gingen eigenlijk verbazingwekkend snel! Ik klokte pas 35 minuten! Stiekem begon ik te hopen dat met dit tempo een tweede ronde makkelijk haalbaar zou zijn, maar ik vermoedde nog wat addertjes onder het gras. En die lag meteen om de bocht na een onwijs vette afdaling. De ergste klim van de dag was er eentje waarbij we door een straat met hooibalen en banden gingen om vervolgens nóg verder omhoog te klimmen. Hier moest ik toch echt even wandelen. Wat dan ongeveer even snel was als mijn dribbeltempo op dat moment.

[heading size=4 style=underline]Finish in zicht[/heading]Misschien toch iets te hard gestart. Het klimmen was drama (maar goed, dat heb ik ook nauwelijks getraind, afgelopen jaar wandelde ik alles omhoog, dus dit was al winst), het dalen ging dan weer van een leien dakje. Lucky me waren de obstakels totaal geen belasting voor de schouder en handen. De welbekende banden waar we overheen moesten rollen blijf ik leuk vinden. Helemaal als je voor de foto het gewoon nog een keertje over doet.
Strongmanrun-Nurburgring-ocrVervolgens het schuimbad, waarbij ergens onder het schuim strobalen stonden om op de container te kunnen klimmen. Maar daar had ik toch een probleem. Ik spegklad en container spekglad. Ik probeerde mezelf er op te smijten maar gleed even hard weer terug naar benee. Totdat ik in mijn nekvel werd gegrepen en op het droge werd getrokken. Wat volgde was een schuimballet om zoveel mogelijk schuim van me af te schudden om enigszins normaal tegen het schuine muurtje op te komen, die uiteraard, ook spekglad was.
Strongmanrun-Nurburgring-ocr
[heading size=4 style=underline]What the…![/heading]Het parcours was weer een stukje vlakker, we zaten weer op het circuit en de finish was in zicht. Althans, de speaker was duidelijk hoorbaar! Voor ons doemde een grote waterbak op. Behoorlijk frisjes! Je kon zwemmend naar de overkant, of met behulp van een opblaaszwemplankje. Menigeen hield een watergevecht, maar gelet op de temperatuur van het water zwom ik maar gewoon naar de overkant. De Climbing water via een net over en al soppend in weer veel te zware schoenen verder. Via een touw klommen we een etage verder omhoog op het circuit en daar stond het eindobstakel. Met een net omhoog te containers op, hangend net, klauteren de volgende container, weer naar beneden door een massagraf van autobanden, via een ladderconstructie de containers weer op om boven bij een insane glijbaan uit te komen… WTF!! Er zat een bult in! En de één na de andere loper werd daar gelanceerd, landde weer op z’n kont en gleed met een rotgang het water in. Ik kon zelf een gil niet onderdrukken, zo niet leuk dit! Maar ik was er! Met 1.27 uur op de klok koos ik voor ‘veilig’ en finishte in plaats van dat ik een tweede ronde in ging. De zwik van mijn voet had ik gedurende de race ook zo nu en dan gevoeld. Goede reden om dus te stoppen en de medaille in ontvangst te nemen.
Strongmanrun-Nurburgring-ocr
[heading size=4 style=underline]So verrückt![/heading]Marian was vlak voor me gefinished en met een mega grote plak, tja wat was het… cake? een proteïnedrankje en alcoholvrij biertje gingen we naar de garderobe. Nog een mazzel van vroeg finishen: geen rij bij de garderobe en douches! En die douches waren superheerlijk warm! Lucky me dat ik maar één ronde gelopen heb en lekker lang van het warme water kon genieten! Vervolgens was het heerlijk toeven met de andere lopers die al binnen waren en zetten we ruim op tijd koers naar de bus om de terugreis aan te vangen. Een rit van weer vier uur, waarbij we al onze sterke verhalen aan elkaar konden vertellen onder het genot van gestrekte benen op de banken, biertje en broodjes. En aangekomen in Nijverdal stond ons nog een heerlijk buffet te wachten, voordat we op huis aan gingen.

Marian en Herman, bedankt voor deze waanzinnig leuke dag, jullie gastvrijheid en de toporganisatie! En alle andere verrückter Holländer bedankt voor deze übergezellige dag!

Foto’s: Harm Dommisse

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!