Wedstrijd

Spartan Beast World Championships #2

De eerste helft van de race zit er op. Behouden gelopen, extreme temperatuursverschillen. Constant aanpassen aan de omstandigheden. De natuur was tot dusver het zwaarste obstakel van de race. Tijd voor het tweede deel: tijd goed maken in de afdaling. Of niet?

[heading size=4 style=underline]Frisse duik[/heading]Terwijl ik naar beneden slingerde over de singletracks en ondertussen door had wat je moest zeggen als je iemand wilde passeren (on the leeeeeeeeft!) zag ik het meertje waar we moesten zwemmen steeds dichterbij komen. Terwijl ik nog steeds met mijn baselayer en t-shirt liep, was het mijn tactiek om die even op te bergen in de camelbak in een ziplock en na het zwemmen weer aan te doen, zodat ik in ieder geval een droog shirt had. Het kostte even tijd om alles op te bergen.
Spartan-Tahoe-6Vervolgens zwemvest aan en het water in. Beter gezegde het ijskoude water in. Dat was maar een graad of 4! Zodra het water mijn huid raakte voelde ik de spieren al samentrekken. Dit was KOUD! Zooooo koud! Niet voor niets waren we verplicht een zwemvest te dragen, maar dan ook nog eens de wind die over het water waaide maakte het niet erg aangenaam. Zonder gevoel in de handen kwam ik aan de overkant waar ik de kant op klauterde en het snel op een lopen zette om weer warm te worden.
Spartan-Tahoe-9Koud tot op het bot was er niets bij, zeker niet op de stukken waar de wind weer aantrok. Snel mijn nog droge t-shirt aan. De baselayer bleef uit, waar ik op sommige momenten best spijt van had. De klim omhoog was het volgende slagveld. Overal om me heen lopers met kramp. Een man met kramp in de bovenbenen kon ik niet negeren en nadat ik gecheckt had of hij niet een elite loper was (die mogen geen hulp krijgen van anderen) kon ik zijn benen los masseren. Toevallig kwam vriendlief er ook aan en kon ik de man aan zijn goede zorgen over laten. Ook verder op de berg lagen mensen te creperen van de kramp, maar ik voelde dat ik nu zelf door moest, zo koud was het. Met gevoelloze handen was het vervolgens de farmer’s walk aan de beurt. Een stukje heen en weer met in iedere hand een gewicht. Viel me gelukkig mee.

[heading size=4 style=underline]Come on girl![/heading]Wat volgde was een heel cluster aan obstakels. Muren, veel, heeeeel veel prikkeldraad, muren, nog meer prikkeldraad, een ijskoude waterdoorgang waar je kopje onder ging (dag droog t-shirt), nog meer prikkeldraad en een muur.
Spartan-Tahoe-17Ik was verkleumd en zag dat ik vervolgens een touw in moest klimmen. Het meisje naast me donderde er uit. Ik klom omhoog, knalde tegen de bel, kreeg bijna kramp in de voet en kwam gelukkig zonder kleerscheuren beneden.
Spartan-Tahoe-19Ik stond te rillen van de kou en met een laatste succeswens van vriendlief zette ik nu de laatste mijlen in. Op weg naar de finish. Ik kreeg het gelukkig snel weer een beetje warm. Daar zorgde het zeulen met de ronde kogel wel voor. Vervolgens een obstakel waarvan ik vooraf geen idee had wat het was, maar wat door iedereen tijdens de briefing met angst en beven werd genoemd. De Tyrolean Travers. Oooo… apenhang! Maar dat kan ik! Ook met die kouwe klauwen? De vrijwilliger bij het obstakel had in ieder geval de tijd van zijn leven door iedereen af te blaffen die faalde en keihard naar de burpee corner te sturen. Ik kreeg ook het nodige naar me toe geschreeuwd, totdat ie op een drafje met me mee begon te lopen en zijn afbekken meer aanmoedigen werd. Ik ging namelijk erg lekker!
Hij: “Come on girl, hit the bell!”
Ik: “Where is it?”
Bel: “DOOOOOOIING”
Ik: “Au mijn kop!”
Hij: “Whahahhahaa, that’s the way to go girl!!”
Terwijl ik nog met de hand de bel officieel klingelde konden we een high five ook niet laten. Ok, mag ik dan nu uit het touw of wil je me hier als een stuk was laten drogen in de wind? Zodra ik uit het touw was, was meneer al weer mensen aan het afbekken en naar de burpee corner aan het sturen.
De wind wakkerde alleen maar meer en meer aan. Net op het moment dat ik moest speer werpen! Ik moest even wachten op een momentje met minder wind, maar…. BAM RAAK! Om vervolgens van van de ene emotie in de andere te vallen. Mijn vrolijkheid was van korte duur door het in een shock te zien raken van een meisje dat vlakbij me instortte en er geen normaal woord meer uit kreeg. Gelukkig was er een vrijwilliger bij haar. De kou begon om me heen bij veel mensen zijn tol te eisen.

[heading size=4 style=underline]Fuck the bucket[/heading]En nu was het game on. Afdalen. En hard! Ik vloog naar beneden, met mijn gewicht sturen door deze naar de berg gooien, slidend door de bochten, raggend over de single tracks de losse stenen ontwijkend. Ik liep grote delen alleen, voordat ik weer achterop een andere loper liep. Steeds om me heen loerend of er niet ergens een beer achter een boom verscholen zat. Ik zag de borden met de laatste mijlen snel voorbij komen. Een muurtje werd weer bedwongen.
Spartan-Tahoe-18Nog maar 2 mijl te gaan! Ik was er bijna! Totdat ik iets zag waar ik echt even niet blij van werd. De bucket carry. Die was ik even vergeten en hij was hels. Een emmer vullen met aarde, gruis en stenen en die een onmogelijk pad 100-en meters omhoog zeulen en weer naar beneden. De emmer moest tot en met de gaatjes gevuld blijven. Als er via de gaatjes daglicht je emmer in scheen, kon je het allemaal overnieuw doen. Ik ging hier kapot. Ik niet alleen. Het was het zoveelste slagveld. Stukje voor stukje omhoog, rustend op de emmer, het verloren gruis weer bijvullen, weer verder. Met de afdaling in de benen en met de mijlen die nog komen gaan koos ik er voor om het rustig aan te doen en de tijd te nemen. De zon scheen onverbiddelijk. Waar we eerst kapot gingen van de kou, stroomde nu het zweet van mijn hoofd. Eindelijk was ik weer beneden, mocht ik mijn emmer legen en door. Nog twee hoge muren te gaan en weer afdalen. Maar de snelheid was er nu wel uit. Zijn we we nog niet? Het bord van 14 mijl, eindelijk! De finish was nu in zicht. Eerst nog een stukje boulderen langs een lange muur (mag ik nog een keer?) voor ik met mijn neus voor een knetterlange rig kwam.
Spartan-Tahoe-20Er stonden veel mensen langs de kant aan te moedigen en ik nam eerst even rust om het bloed weer goed door de armen te laten stromen. De rig was opgebouwd met een stuk enteren langs een stang, ringen, verticale dunne touwtjes en dat nog een keer. Ik redde het tot de touwtjes, daar verloor ik grip. VERDOMME!! Op het laatste obstakel nog een penalty aan mijn broek! So close, yet so far. Met 30 burpees verder kon ik dan eindelijk finishen met een grote lach op mijn gezicht.
Spartan-Tahoe-23
[heading size=4 style=underline]Recap[/heading]
Wat een race! Geen geweldige tijd, de klassering is ook niet om over naar huis te schrijven en twee penalties rijker. Maar dat waren dan ook de enige minpunten voor mij van deze epic race. Wat een omgeving, wat een zware omstandigheden, wat een slagveld en wat een vette medaille! Ik ben blij dat ik voor dit strijdplan heb gekozen en de race op heb gebouwd. Ik had me aardig op de tweede helft verkeken, waarbij ik had gedacht de verloren tijd van de klim te kunnen inhalen. De obstakels in de tweede helft kostten alleen veel meer tijd en energie dan gedacht. Doordat ik me in de eerste helft gespaard heb kon ik nog met een grote grijns op het gezicht finishen. Een mooiere manier van revanche nemen op mezelf was er op dit moment niet. Het was een mooie generale voor het WK OCR over twee weken. Want hoe gaaf Spartan ook is, de zwaarte van deze wedstrijd kwam toch echt door de omgeving, de hoogte, het koude water en de weersomstandigheden. De meeste hindernissen zijn dusdanig gemakkelijk dat ze op het WK OCR niet zullen staan. Het liefst had ik na mijn penalties nog een poging op de monkeybars en rig gedaan, maar dat mocht helaas niet. Ik heb er voor nu uitgehaald wat er in zit zonder mijn reserves te verschieten. Dat het sporten op hoogte namelijk wel degelijk wat met je doet, merkt ik de volgende dag namelijk… Ik had OVERAL spierpijn! Zelfs in spieren die ik volgens mij niet eens gebruikt heb!

Foto’s: Harm Dommisse

4 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!