Wedstrijd

Spartan Race Praag

Dat we in Praag waren was waarschijnlijk wel duidelijk, maar slechts een enkeling wist de eigenlijk reden waarom we in Praag waren. Niet om te genieten van de prachtige stad. Ja, ook natuurlijk! Maar de hoofdreden was de Spartan Sprint die zaterdagochtend in Praag plaats vond.

[heading size=4 style=underline]Where is the mojo?[/heading]Eerder kon je al lezen dat het eerdere idee om in Orte, Italië, te gaan racen niet meer lukte omdat die al vol zat. Maar ook Praag had een Spartan race  en zo was de keuze snel gemaakt om een weekendje naar Praag te gaan. Maar ik hield het stil. Totaal geen zin om verwachtingen te scheppen, maar vooral niet om mezelf te veel druk op te willen leggen. Ik ben nog steeds mijn mojo kwijt, heb een chronische hekel aan kou ontwikkeld en hoe meer druk, hoe meer wedstrijdspanning ik ervaar. Geen zin in. En toch had ik stiekem een doel in mijn hoofd: een kwalificatie voor het WK OCR binnen halen. Het mooie van racen in Praag: ik was de enige Nederlander (geloof ik), dus ik kon me heel goed eens op mezelf focussen. Ik begreep namelijk geen woord van wat er gezegd werd en werd dus niet afgeleid.

[heading size=4 style=underline]Not so freezy[/heading]De wekker ging (weer) veel te vroeg, ook al lagen we al om 21.30 uur te pitten. Naar buiten kijkend was het dak beneden ons wit… Shit, was het echt zo koud geweest vannacht? Ik bereidde me mentaal voor op de koude hel die voor me lag. Ontbijt er in, spulletjes bij elkaar zoeken en op naar het startterrein, op 10 minuutjes wandelen. Buiten gekomen bleek het veel zachter dan ik verwactte. Dat witte op het dak… is altijd wit… bleek later.
Op dit tijdstip werden de tegenstellingen van vandaag duidelijk zichtbaar. De bioscoop/kroeg beneden ons appartment bleek nog open, mensen zaten nog aan het bier. Onderweg zagen we óf dronken mensen rond zwalken, of sportieve mensen zich begeven richting het Spartan terrein. Aangekomen was het startnummer met wat handen en voetenwerk vlug opgehaald en maakte ik me klaar voor de start. Ik besloot mijn goede baselayer aan te houden, wetende dat ik in de eerste paar 100m van het parcours waarschijnlijk al doorweekt ben van de modder.

[heading size=4 style=underline]Frontrow[/heading]De mannen elite ging om 7.00 uur van start, de dames volgden een kwartier later. En dan sta je daar in het startvak. Ik kon een plekje vooraan bemachtigen. Om me heen werd druk en enthousiast gepraat, maar waarover? Géén idee! Camera’s voor onze neuzen langs, even lachen, even zwaaien, goh waar moet ik toch heen kijken? Poef! Rookbom recht voor mijn neus! Een hoestbui kan ik onmogelijk onderdrukken. Nou, dat voorspelt wat. Charmante beelden, gelukkig was ik door de rookwolk niet te zien!
13087849_1191243760887225_8762530055942434230_nMijn plan voor vandaag is vooral om even aan te voelen wat het lijf wil. Vooral niet wil eigenlijk. Die verkoudheid houdt nu al een week of twee aan en de kriebelhoest is hardnekkig. Gelukkig zit het niet op de longen (dan zou ik hier niet staan), maar het hoesten en het snot zijn gewoon vermoeiend en hebben zeker effect op het fysieke functioneren. Dat zouik al snel in de race gaan merken…
De start was heel raar. Geen aftellen, geen AROOO maar ineens het lint omhoog en we schoten er vandoor. In alweer een dikke rookpluim. Het tempo lag direct hoog. Eerste obstakel waren de banden, gevolgd door de under-over-trough. En toen de modderpoel. Althans… die had er moeten zijn. In plaats daarvan een gegraven kuil door, maar van een drup water was nog geen sprake. En heel eerlijk gezegd vond ik dat ook niet erg! Betekende namelijk dat ik voorlopig lekker droog, dus warm bleef!

[heading size=4 style=underline]Mindgame[/heading]Iets anders nekte me wel. Mijn hartslag was ondertussen al naar de max gestegen en ik moest het gas echt wel loslaten om gefocused te kunnen blijven lopen. Maar het gat met de kopgroep was toch al geslagen. Binnen een paar 100m was de top 10 al bepaald leek het wel! Wat een tempo werd er hier gelopen! Een smalle doorgang leidde ons naar de eerste hogere muur, die zonder problemen werd genomen. Er volgde een lang stuk lopen. Op twee kilometer stond ons een memory game te wachten. Ik begreep totaal niet wat de bedoeling was, want de instructies van de officials waren in het Tjechisch. Gelukkig stond er op het bord ook een uitleg in het Engels. De laatste twee cijfers van je startnummer omzetten naar een code van 6 tekens. Voor mij was dat SEVZ8D (djeez ik weet hem nu nog!). Nog meer lopen. Ik kon met een groepje op blijven lopen, tot een klein heuveltje, daar bleven ze ineens achter. Volgende obstakel: met een zandzak een stuk een heuvel op en af rennen. Een verhard pad wel te verstaan. So wie so was veel van de route verhard en ik was blij met mijn schoenkeuze! Dit stukje lopen met een zandzak stelde niet veel voor en snel ging het door. Een verdwaalde muur in het veld. Het obstakel erachter zorgde voor wat meer problemen en niet alleen bij mij! Kleine paaltjes in de grond, waar je overheen moest. Balans en inschatten van diepte. Zo niet mijn sterkste punten!
13095945_1191696787508589_996538650824438421_n Bij het 3e paaltje lag ik er al af en had ik mijn 30 strafburpees aan mijn broek hangen. Kak! Maar bij dit obstakel had ik ze eigenlijk al verwacht. Maar waren het er wel 30 die we moesten doen? Andere meiden waren veel sneller uit de strafhoek, terwijl  ik er toch echt wel tempo in had zitten…

[heading size=4 style=underline]Wtf!?[/heading]Die burpoees hakten erin en met het stijgen van mijn hartslag volgde weer een nieuwe hoestbui. Ik een sukkeldrafje zette ik mijn tocht voort. Op naar het cargo net, waar bovenin bijna een opstopping ontstond en ik met een omweg naar beneden moest.

13112975_1192000197478248_1071312306669797882_oVervolgens weer zo’n verdomde evenwichtsproef. Een balk die schuin omhoog liep. Dat is nog niet zo erg, maar doordat er meerdere mensen tegelijk op het obstakel staan, wiebelt de hele constructie heen en weer. Aan het einde van de balk verloor ik bijna mijn evenwicht en op het moment dat ik af wil zetten, gleed mijn voet ook nog eens weg! Met een idiote kattensprong redde ik het om heelhuids op mijn voeten te landen! Dit had niet mis moeten gaan, want dan had ik flatface op het beton gelegen… We zijn nu op bekend terrein, want deze en de volgende obstakels staan allemaal bij de entree van het Spartan terrein. Speerwerpen. Nog nooit heb ik gemist, dus met vertrouwen leg ik de speer in de hand, meet de balans, zorg dat het touw vrij spel heeft en gooi. Recht op het doel af tot… *snok*… de speer ineens in de lucht blijft hangen en loodrecht naar beneden klettert zonder ook maar in de buurt van het doel gekomen te zijn. WTF… TOUW TE KORT!! Een nieuwe poging krijg ik niet dus scheldend en tierend (ze verstaan me toch niet) voeg ik me bij de burpeënde misgooiers. Verdomme wat is dit nou! En deze burpees nekken me echt. Ik moet pauze houden om lucht te kunnen krijgen en na een eeuwigheid kan ik door. De muur is geen probleem, maar tot mijn verbazing wordt een elitemeid door een andere deelnemer geholpen!
13043670_10209477697966502_3874778728892281035_nDe official zegt er niets van… Ik begin een beetje te ontploffen. En das niet van een hoofd vol snot. De castle walls vragen concentratie en leidden me gelukkig af,  zonder problemen kom ik hier overheen.

[heading size=4 style=underline]Battlefield[/heading]Ik loop lekker door, totdat ik een stem iets hoor zeggen. Geen idee wat, maar hij wijst naar beneden! Hooo! Op de rem! Ik zou bijna het parcours afgeschoten zijn, maar moet onder een vlonder door. We rennen via de trappen een oud tennisstadion in waar ik mijn memorycode moet oplepelen. Ik check eerst even of ‘mijn’ official wel Engels spreekt. En door! Dan volgen de monkeybars. Eerst een stukje omhoog en daarna een stukje naar beneden. Met behulp van lekker zwaaien en momentum kom ik zonder kracht te verliezen door de bars heen. De finish is in zicht. Ik heb nu ongeveer 5 kilometer gehad en we cirkelen nu rond de finish. Wat volgt is een rotpad door hoog gras, waarbij ik door mijn enkel ga. Het lijkt mee te vallen. 571e4d637ada036e4ad46c52-oTijdens het tijgeren heb ik er in ieder geval geen last van, maar man wat hangt dat prikkeldraad laag! Dit kost energie… Ik wandel vervolgens naar de trench, stap er behoedzaam in, houd mijn handen zo droog mogelijk en kruip weer op de kant. Stukje verder hangen de touwen te wachten. Mensen hebben de grootste moeite er in te komen. De touwen zijn zeiknat en door de knopen onderin kost het wat moeite om een goede voetklem aan te leggen. Gestaag werk ik me naar boven, bang uit het touw te donderen. Naast me glijdt een man aan de handen naar beneden. Aaaau!

[heading size=4 style=underline]Flying finish[/heading]Ik ruik de finish. Wetende dat de rig er aan komt, droog ik mijn handen aan het gras en droog gebleven kleding. Eerst de tire flip, waarbij de vrouwen een band ter grootte van een donut welgeteld twee hele keren moeten flippen. Ik moet er nog net niet om lachen en de band vliegt nog net niet door de lucht. En daar is de finish dan!

571f75af7ada036e4ad6141f-oMet de multi rig als laatste obstakel. Eerst een stuk enteren, gevolgd door ringen en de bel. Ik zwier en zwaai me er door heen, tik de bel aan, spring over het vuur en finish. Gevolgd door een medaille die om mijn nek wordt gehangen. En een hoestbui.
13055489_1068458559882176_407525005456102813_n

Tja, en dan… Ben ik blij? Ik wist het even niet. Geen idee waar ik gefinished was in het deelnemersveld, maar naar mijn idee ergens achterin. Het wachten tot de uitslagen dan eeeeindelijk online komen duurt een eeuwigheid, maar wat blijkt… Ik was 19e bij de elite en 3e in mijn age group. Wetende dat de wereldkampioene Spartan Race daar ook bij zit en zij nog nipt 3e bij de elite (1e age group) werd, is er gewoon keihard gelopen door een sterk deelnemersveld. Mijn stiekeme doel om te kwalificeren? Nailed it!

O en voor even niets te doen heeft. Ik heb de Tjechische televisie gehaald tijdens de live uitzending van Spartan. Even op de link ‘Reebok Spartan Race 2016’ klikken voor de volledige uitzending.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!