Wedstrijd

Spartan Race Zandvoort Trifecta

Drie weken na Spartan Race in London West trok ik het afgelopen weekend weer mijn A-tot-Z-Trifectaweekend raceplan uit de kast voor Spartan Race Zandvoort.

Vorig jaar oktober maakten we al kennis met deze locatie, waarbij een strijd tegen de elementen waarschijnlijk de grootste uitdaging is. Spartan Race in Nederland staat garant voor extreme weersomstandigheden. Zo hadden we al een flinke storm in IJmuiden, tropische omstandigheden in Maastricht en ijskoude ‘waterpret’ in Maurik. Dit weekend kon zich er bij aansluiten. Wind, wind en wind. En op zondag nog vergezeld van een fikse, striemende regenbui.

Het plan

Zaterdag op weg naar Zandvoort voor de Beast en aansluitend de Sprint. Met een starttijd van 9.30 uur voor de Beast hoefde ik niet eens heel vroeg de deur uit. Startnummers waren ook zo opgehaald en toen was het wachten tot mijn start.
Mijn plan was vandaag om bij de Beast te kijken tot wat de Achilles in staat zou zijn. Gewoon lekker lopen zou al een enorme opsteker zijn. De Sprint zou ik samen met Ankie in onze brandweerkleding afleggen, dus ik hield er rekening mee dat dat voornamelijk wandelend zou zijn. En hoe ik de Super op zondag af ging leggen… dat zag ik zondag wel weer en lag volledig aan hoe mijn lijf zou voelen. Eerst deze dag doorkomen. Mijn raceplan laat ruimte voor alles, als ik maar heel blijf en zo mogelijk alle afstanden af leg dit weekend. En zou dat niet lukken, dan is het maar zo. Eigenlijk heel relaxt om met die mindset het parcours op te gaan. Want het geeft totaal geen druk. Het is wel een totaal andere manier van racen en ervaren. Dus. Dat was het plan. Maar ook dit weekend bleek weer dat het leuk is om een raceplan te hebben, maar dat de realiteit je altijd weer kan verrassen.

Beast

De start was vanaf het plein voor Circus Zandvoort, een stuk sfeervoller dan de start vorig jaar. Vanaf hier ging het door de horecastraat, bochtje om en omhoog naar de boulevard. Aangezien ik rustig van start ging zat ik al direct in de staart van de age groupers. Even zorgen dat die knop niet de verkeerde kant op schiet: als je gewend bent om te racen en nu ergens achterin loopt geeft dat wel even een knauw. Maar bij het memoryboard haalde ik in één klap al tig mensen in. Voordeel van snel codes op kunnen slaan in de grijze massa! Na de monkeybars draaiden we het strand. Volle wind op de kop. Enige mazzel die we hadden was dat het strand aardig goed beloopbaar was door de hoge vloed van twee dagen eerder. Tot aan Bloemendaal was het ploeteren, maar mijn voetje deed het op het harde zand verbazingwekkend goed! Na 5 kilometer gingen we het strand af, terug naar ingang circuit om daar een groot deel van het parcours af te leggen, terwijl de  oldtimers over het asfalt scheurden.
In dit gebied stonden flink wat obstakels en kreeg ik ook de eerste burpees aan de broek bij de Spear Throw en Balance beam (durfde het niet aan met de voet en in de volle wind). Maar de andere obstakels gingen allemaal goed. De Beater maakte z’n primeur op Nederlandse bodem en dit keer zat er ook een zwemonderdeel in. Eigenlijk kwam dat als een aangename afkoeling, want ondanks de wind op het strand was het warmer dan ik had verwacht. Helaas wel wat reactie in de Achilles, waardoor ik even een stuk heb gewandeld en heb staan rekken. Maar daarna functioneerde de boel weer ok.
Vanaf het circuit ging het via de boulevard en een paar favoriete obstakels (Bender) terug richting startterrein. Maar hoe frustrerend dat ik de Multirig niet haalde! Wéér burpees! En ik wist dat dit niet de laatsten zouden zijn…
De zuidelijke lus was een redelijke korte loop, maar zwaar door het enorme mulle zand, waar we op de terugweg doorheen moesten ploeteren. Na burpees op de slackline (as usual) en wéér de Spear Throw kon ik eindelijk richting de finish hobbelen. Dat mulle zand op het einde vond de Achilles niet grappig. Met een tijd ruim onder de 3 uur ging ik over de finish.
Dit was een heel stuk rapper dan dat ik verwacht had! Ik heb bijna de hele afstand hardlopend af kunnen leggen in een chill tempo. Conditioneel zat het wel goed in ieder geval. Maar de grootste verrassing was nog wel dat ik gefeliciteerd werd. Ik dacht met dat mijn voet het overleefd had… Bleek ik als 3e te zijn gefinisht! Hoe dan! Dat gaf meteen een probleempje: als Ankie en ik de Sprint zouden gaan wandelen… dan was ik niet op tijd terug voor de prijsuitreiking. De dood of de gladiolen dan maar…

Sprint

Ankie gevonden in de menigte, onze pakken aan, snel een shake naar binnen werken, want ik had ondertussen toch wel trek, en door naar het startvak. Die gezichten! Goud! Ik geloof dat we menig lach op gezichten getoverd hebben deze middag!
Geen idee wat ons te wachten stond. Het enige wat ik weet van mijn bluspak is dat het totaal niet ademt en dat de bewegingsvrijheid beperkt is. Daar kwam ik bij het muurtje om het startvak in te komen al direct achter. Na veel gelach en foto’s werden we weggeschoten. In een dribbeltje gingen we op weg. De horecastraat konden we ook nog lekker dribbelen maar al langzaam begonnen we rode koppies te krijgen en begonnen de eerste zweetdruppels over de rug te rollen.
De rest van de tocht legden we wandelend af en het was ieder obstakel ervaren hoe dit met een pak en helm ging. Het zicht is beperkt, maar we zwaaiden ons een weg door de monkeybars, het strand op en toen hadden we toch even goed voordeel van ons pak! De wind deerde ons niet en met ons vizier naar beneden hadden we ook geen last van de wind. Obstakels die anders op routine gaan, zoals de Z-wall, vroeg nu extra focus, maar helemaal hilarisch was de Multirig!

De carries daarentegen waren een ramp. De helm zorgt al dat je minder ruimte op de schouders hebt, maar de pannenkoek of bucket schoof de helm zo scheef, waardoor ik echt niets meer zag en vol de vuilnisbakken in liep. Laat staan dat de rare draai in mijn nek ook niet echt comfortabel voelde.
Er was één obstakel waar ik vooraf grote twijfel over had en dat was de barbed wire. Tijgeren onder prikkeldraad is niet lastig maar het hangt vaak zo laag, dat onze pakken aan gort zouden gaan. Ik zag me al met een schep een tunnel graven om er doorheen te komen. Maar dat was niet nodig. Alle deelnemers die ons voor waren geweest hadden al voor flinke geulen gezorgd.

Het obstakel waar we echt moesten kiezen voor veiligheid was de rope climb. De eerste klem kon ik wel leggen, maar de knieën omhoog krijgen was nagenoeg onmogelijk (ik was ondertussen al bijna over een muurtje gestruikeld en van de Inverted wall gekletterd omdat ik mijn benen niet hoog genoeg kreeg in die broek). Daarnaast gleed het touw ook totaal niet mee en zat ik volledig in de knoop met dat touw. Die sloegen we dus maar even over… Nog even over de slippery wall en we moesten ons inhouden om niet het vuurtje te willen blussen, maar we slaagden er in om het brandend achter te laten en te finishen.
Wat een geweldige race was dit! En het mooie: we waren nog precies op tijd binnen voor de prijsuitreiking! Nu ben ik niet de grootste, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat ik de langste op het podium was! Yara, die 1e werd schrok ook even toen we bij haar kwamen staan en ze bijna achter ons verdween. Wat overigens hilarische foto’s opleverde.
Na de prijsuitreiking was het festivalterrein vrij vlot leeg. Aangezien ik de night sprint niet in de planning had, de Achilles een flinke optater had gehad en ik eigenlijk de hele dag al last had van de buik, besloot ik op tijd naar huis te gaan. Hopelijk morgen fit genoeg voor de Super!

Super

Mijn minst favoriete moment van zo’n raceweekend: wakker worden op de tweede racedag… Help wat een stijf lijf! Gelukkig was de Achilles weer rustig, maar de lijkstijfheid had in alle hevigheid toegeslagen. Lekker ook die training van vrijdag! Die voelde ik nu even flink. Gameplan voor vandaag was dus snel gemaakt: dit werd een wandeling van zo’n 10 kilometer.
Aangezien ik mijn startnummer al had, kon ik lekker rustig aan doen. Gelukkig hoorde ik nog wat de weersverwachting werd… een enorme hoosbui zou over ons heentrekken. Aangezien ik geen rekening had gehouden met reden zat er maar één ding op: mijn jas aanhouden die prima een bui en wat wind aan kan. Ik zag veel verse gezichten in het startvak en de meesten vlogen er na de start vandoor. Ik dribbelde er rustig achteraan en kwam al snel met Angelique te lopen en op het strand sloot Mari zich bij ons aan. De wind sloeg ons op het strand weer lekker in het gezicht toen we op weg waren richting het circuit. Dit keer maar een kort lusje tussen de gillende motoren door. Alleen de Stairway to heaven, een muurtje en de Twister stonden ons te wachten. Terug richting de boulevard hadden we er nog even een lekker dribbeltje in totdat de wind enorm begon aan te trekken en de regen met bakken uit de hemel kwam zetten. Wat was ik blij met mijn jas! Door de regen en wind werd het meteen een stuk frisser en we moesten goed in beweging blijven om warm te blijven. Vooral Mari had het moeilijk met de kou. De laatste lus op het strand was dan ook wel even afzien.
Het mulle zand noodzaakte ons te wandelen (ik met mijn Achilles en Mari met haar knieën), dus warm blijven was een uitdaging. Omdat mijn jas vrij veel bescherming bood, maakten we een treintje tegen de wind in om Mari uit de wind te houden. Alhoewel ik het liefst was gaan dribbelen voor de warmte wilde ik Mari absoluut niet alleen achter laten. Vandaag was samen uit, samen thuis! Nog een paar 100 meter met nog burpees op de slackline en Spear Throw en we konden terug de boulevard op richting de finish. Weer een totaal andere race dan de Beast en Sprint, maar minstens zo leuk! Met z’n drieën finishten we onze race.

The after

Wat een pokkeweer! Ik had mazzel dat ik vlak na de finish Manon tegenkwam, bij wie ik in het hotel een warme douche kon nemen. Stilstaand begon ik te merken dat ik toch ook flink afgekoeld was. Na een hete douche was het tijd voor lunch, waarna Manon zich weer bij me aansloot en we Zandvoort nog even flink op stelten zetten. De cocktails gingen er goed in! Dat leverde weer creatieve foto’s op, die uiteindelijk de edit niet haalden… Iets met onscherpte…

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!