Wedstrijd

Spartanrace Super Duisburg

Eindelijk. Het lijkt wel of ik in eens meer zin krijg in obstaclerunning. Mijn mojo keert, samen met de zon, terug. Werd tijd ook trouwens. Ik had dit jaar nog maar twee races gelopen! Vandaag zou ik mijn jaartotaal gaan verdubbelen! In Duisburg liep ik de Spartan Super en Sprint. Om te beginnen bij de eerste race, de Super. Conclusie: ik heb nog nooit zo’n rare race gelopen! Dat had meer met mezelf dan met het parcours te maken overigens.

[heading size=4 style=underline]Shortcut to Spartan[/heading]Het gekke is dat Duisburg op een kwartiertje langer rijden dan mijn werk ligt. Dus eigenlijk vlak bij voor mijn gevoel. Rond 8 uur kwam ik op het terrein aan en kwam ik al meteen bekenden tegen. Bekenden die een shortcut richting het startterrein wisten! Kijk, dat is handig. Terwijl iedereen een ontieglijk eind om liep, waren wij binnen no time ter plekke. Allereerst het startnummer voor de Super, de eerste afstand van vandaag, ophalen. Dat ging heel snel. Om vervolgens overal Nederlanders te zien. Zo zou je nog bijna tijd te kort komen om om te kleden, nog even wat te drinken, tas weg te brengen, etc. Gezellig dus.
sportograf-83399496_lowres
[heading size=4 style=underline]Samen op[/heading]Ik startte in de elite wave die om 9.00 uur werd weggeschoten. Maar erg wakker was mijn lijf nog niet, ook al had ik even ingelopen. Het parcours vandaag bleek volledig vlak (ok, dat is niet zo erg), maar ook volledig verhard te zijn!
sportograf-83399450_lowresKak, daar had ik qua schoeisel niet op gerekend, maar ook maakte ik me een beetje zorgen om de achilles. Juist op asfalt kan dat ding dwars zijn. Nou ja, ik zou wel zien hoe het zou gaan. Druk lag er toch niet op. Alhoewel, als ik elite start, wil ik liefst een goede klassering neerzetten. Ik liep een beetje achterin het startvak. Strategie van vandaag: take it easy, er moeten twee races gelopen worden. Dus lekker rustig ging ik op weg, heuveltje op, naar de eerste hindernis.
sportograf-83417856_lowresDe over-under-over-under was zo genomen, evenals het tijgeren direct er achteraan, dat meer op kruipen leek en maar een paar meter lengte had. Sjouwen met een zakje, het was allemaal wel simpeltjes.
sportograf-83411470_lowresSamen met Sofie liep ik een deel van de race. Langs de roeibaan, over de hordes met een buikrol tot we linksaf de bosjes in doken. Onder een netje door, heuveltje op met een net om vervolgens de sloot in te plonzen voor een stukje zwemmen. Wat eerlijk gezegd best wel lekker was, want de temperatuur liep al aardig op. Vervolgens dwars door de rimboe, geen pad te bekennen. Ik vloog bijna op mijn plaat, maar ving de val op met… mijn knie. Die lag dus een beetje open. Weer het water in, om vervolgens weer dat lange pad rondom de roeibanen te moeten volgen. Aan het einde van de baan aan de andere kant weer terug. Eindelijk weer eens een muur om overheen te gaan. Na wat geslinger door het bos kwamen we op een gravelterrein terecht waar we met de atlas stenen moesten zeulen, 5 burpees en weer terug. Slingerend vervolgden we onze weg door de bushbush en klauterend over een net en met een boomstam zeulend, al ouwehoerend over van alles en nog wat. Dit was gezellig lopen en de kilometers gingen vlot voorbij. Tot de castle wall, waar Sofie burpees aan haar broek kreeg, omdat ze het 2e blokje pakte in plaats van de eerste. Maar ik was bij de slackline de pineut, al kwam ik verder dan in Puy Saint Vincent. Sofie liep door met de gedachte dat ik haar weer in zou halen. Maar dat gebeurde niet.

[heading size=4 style=underline]What’s happening?[/heading]Na de burpees een redelijk hoge hartslag en dan ook nog twee banden rond een voetbalveld lopen. Hier begon ik al licht de achilles te voelen, dus bleef ik wandelen. Gelukkig was dat gevoel weg zonder de banden op de schouders. Zo alleen was het eigenlijk een stuk minder gezellig. Ook niemand in de buurt met wie ik op kon lopen. Een hoge muur, die ik met behulp van het wijventrapje nam, op weg naar een obstakel die ik echt leuk vond: liaantjes!
sportograf-83425412_lowresHoge voetklem en zo kwam ik onder luide aanmoedingen naar de bel, terwijl een paar heren burpees lagen te doen. Dat geeft toch best een goed gevoel he! En weer door me een weg banend door het struikgewas tot ik weer op een verhard pad uit kwam. Ik begon me een beetje flauw te voelen en nam een gelletje. Over het bruggetje waar ik Chantal tegen kwam richting het volgende obstakel. Nu zo’n 8 kilometer onderweg en met een scheepsketting in de nek over het asfalt was het de achilles die nu begon te protesteren. Noodgedwongen moest ik hier blijven wandelen en dat kostte veel tijd. Na wat kilometers leek te zijn, was ik eindelijk verlost van die ketting en kon ik wat benentrekkend mijn weg vervolgen. Een volgend probleem diende zich aan. Ik kreeg onwijze buikpijn! Van het gelletje? En dat is niet grappig met hardlopen en een absurd obstakel: met een elastiek om de benen over balkjes springen. Vervolgens (zonder elastiek) over een A-frame, waarbij ik de herenvariant nam, omdat de dameskant bezet was (en die blokken waren ook echt niet nodig). Terug naar de brug, waar ik Chantal eerder zag en als een gek over de inverted wall. Nog meer lopen naar de volgende waterdoorgang en het finishterrein kwam al in zicht. Ondertussen deed de buik alleen maar meer pijn en keek ik al uit naar een sprint naar het toilet na de finish.Eindelijk de eerste modder. Althans modder… Twee uitgegraven trenches met water en van modder was niet echt sprake. Toch leuk.
sportograf-83420539_lowres
[heading size=4 style=underline]Burpee paradise[/heading]Onder een bruggetje door, over hetzelfde bruggetje heen en via een vlonder sprong ik het water in voor het laatste stukje zwemmen. Kletsnat het finishterrein op, over de cargo, waar de wandelaars er onder een douche kregen.
sportograf-83433437_lowresHet touwklimmen was in een wip gepiept. Op naar de tribune aan de roeibaan, waar de multirig en het speerwerpen gesitueerd waren. WHAT THE FUCK! Gleed ik al bij de tweede sport uit de monkeybars! Handen niet droog genoeg en de steigerpijp was ook nat. Verdomme… Ik en natte steigerpijpen zijn nooit vrienden geweest, maar na vandaag helemaal niet meer! Fokking 30 burpees aan de broek! En ook het speerwerpen mislukte (what am I doing!!??)! Wéér 30 burpees! Fok ik moet weer eens meer trainen op rigs, gooien én die verdraaide burpees. Naar adem happend wandelde ik het stadion uit. Over een netje naar het laatste obstakel: een schuine muur met touwen en water. Eitje. En daar was dan de lang verwachte finish. Ik neem aan aanloop om over het vuur te springen, zet af en voel me toch de kramp in beide kuiten schieten!
sportograf-83402038_lowresIk land en wil naar de finish rennen, maar het lijkt of mijn voeten achter de matten blijven hangen. Naar beneden kijkend zie ik dat die voeten gewoon scheef onder de kuiten staan van de kramp! Een wonder dat ik niets breek en over de finish weet te komen, waar ik meteen op de grond pleur en mijn kuiten worden gestretcht door de dame met de medailles en iemand van de organisatie. Dat snel naar de wc sprinten kon ik wel op mijn buik schrijven…
sportograf-83403790_lowres
[heading size=4 style=underline]To go or not to go…[/heading]Uiteindelijk kwam ik weer overeind, maar goed voelen… meeeh. Ik begon nu ook misselijk te worden. Ik zou toch niet ziek worden? Finishfoto laten maken, even langs de EHBO om de knie schoon te laten maken (serieus, het opnemen van de persoonlijke gegevens duurt 10x zo lang als een lappie over de knie halen!) en eindelijk naar de wc. Opgelucht ging ik mijn tas ophalen om even te relaxen, te eten en me klaar te maken voor de volgende race. Dat eten ging met lange tanden. Ik kreeg mijn lunch nauwelijks weg. Zou ik überhaupt wel de Sprint gaan lopen? Niemand leek er overigens zin in te hebben. Het parcours en de obstakels waren ons allemaal nog al tegen gevallen en sommigen besloten zelfs om de Sprint niet meer te lopen. Ik moest deze race even laten bezinken. Ik had op zich lekker gelopen, goed ontspannen, maar de achilles, de buik en misselijkheid gooiden wat roet in het eten.
sportograf-83399143_lowres
Wordt vervolgd.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!