Wedstrijd

Van duurloop tot pr

En dan is het in eens zondag na 2 enorm heftige dagen omdat ik van dichtbij iets verschrikkelijks mee maakte. Ik was vrijdag en zaterdag finaal de kluts kwijt, in de war, ontdaan, aangeslagen en verdrietig… Had niet eens zin in een gezellig weekend met allemaal loopvrienden in hotel de Viersprong in Schoorl. Laat staan in het lopen van de halve marathon…

Maar zaterdagavond eenmaal aangekomen in Schoorl was ik blij dat ik er was! Schoorl voelt, na 1,5 jaar in de Kop van Noord-Holland gewerkt te hebben, als een thuis. Ik verbleef toen in een vakantiehuisje en na het werk ging ik hardlopen of dook ik op de mtb de duinen in. Sindsdien neem ik ook trouw deel aan de Groet uit Schoorl run.
729383307Terug naar nu. Met z’n achten aten we de nodige lol een verantwoorde Groet uit Schoorl run maaltijd in de Viersprong, waarna we op tijd onder de wol doken. Ik was helemaal op, kapot en leeg, ondanks de superleuke avond. Maar aangezien ik de volgende dag ook redelijk op tijd mijn nest weer uit moest, vond ik het even niet zo erg om er op tijd in te liggen.

Na een onrustige nacht deed ik zondagochtend de gordijnen open… Alles was wit! O jee…. Hoe zou het parcours er bij liggen? De organisatie van de Groet uit Schoorl run had echter flink hard gewerkt om het hele parcours sneeuwvrij te krijgen! Klasse!
Met z’n allen aten we een stevig ontbijt en daarna werd alle bagage naar onze kamer verhuisd, omdat de andere kamers weer geboekt waren. Onze kamer konden we na het lopen gebruiken om te douchen. De hm en 30km lopers maakten zich klaar. We zouden samen met andere lopers meeten in de sporthal, maar daar was het zo druk dat ik rechtsomkeert maakte. De klok tikte ook langzaamaan door richting 11.00 uur en ik moest nog een toiletstop maken. Het ging allemaal behoorlijk relaxed. Inlopen deed ik vandaag niet, want ik zou toch een duurloop maken van de halve marathon. Plus het was koud, dus zou ik in het startvak toch weer afkoelen. Door de drukte manoeuvreerde ik mezelf het 1e startvak in.  Ik hoefde maar kort te wachten voordat het startschot klonk en weg waren we.

Dat ging best wel vlot, bedacht ik me toen de 1e kilometer onder de 5 minuten ging. En de 2e ook, en de 3e… Maar zolang ik lekker ontspannen blijf lopen met een rustige ademhaling is er geen vuiltje aan de lucht. Eigenlijk liep ik gewoon superlekker! De wereld was wit, de zon scheen, de benen voelden goed. Ik was gewoon blij dat ik hiervan kon genieten. En toen realiseerde ik me dat niet iedereen zo van het leven geniet en werd ik met mijn gedachten naar de gebeurtenissen van vrijdag getrokken. Bij kilometer 4 gingen we onder het finishdoek door. Ik met tranen in de ogen en een brok in de keel…
We liepen verder richting Groet en alle aanmoedigingen van de mensen aan de kant leidden me gelukkig af van mijn maalstroom aan gedachten. Ik kwam weer in een lekker ritme terecht en via de Achterweg liepen we terug richting Schoorl. Een mevrouw met een groot spandoek met KANJERS er op moedigde iedereen hard aan. De glimlach kwam weer terug op mijn gezicht. Iedere kilometer ging het tempo iets omhoog. We draaiden de Schoorlsezeeweg op, waar de weg gedurende ruim een kilometer glooiend omhoog gaat. Mijn tempo ondervond er nauwelijks hinder van. Meer last had ik even van het supergladde wegdek! Spekglad door opvriezing en het tempo schoot even omlaag. Gelukkig was het maar een klein stukje en ging het weer verder in het lekker tempo. Toch vroeg ik me af of ik niet te hard ging. De ademhaling was nog steeds rustig. Na 11 kilometer draaiden we een onverhard glooiend pad op. Heuveltje op, heuveltje af, het maakte mij niet uit. Ik ramde vrolijk door, haalde andere lopers bij bosjes in en ik leek wel te vliegen.

Het was bij 17.1 km dat ik realiseerde dat ik wel een heel stuk harder ging dan mijn streeftijd van 1.45-1.50… Sterker nog, met nog 4 kilometer voor de boeg had ik nog 20 minuten om mijn pr te evenaren! Eeehm… dat was niet het plan… Maar met een pr voor het oprapen zou ik gek zijn om er niet voor te gaan. Het tempo ging nog wat omhoog. We liepen weer de Achterweg via Groet naar Schoorl en weer schreeuwde de supporter met spandoek ons verder. Frank Rutten kiekte me op 2 kilometer voor de finish met mijn blije hoofd: ‘ik ben op pr koers!!’.
Andrea_in SchoorlDe laatste bochten om, finish in zicht! Aanzetten ging niet meer, maar boeien. In 1.39.08 netto kwam ik over de finish, dit keer met een grote smile op het gezicht. Het parcours bleek alleen wel langer te zijn dan 21,1 km. Maar toch even 31 seconden eraf gelopen, terwijl ik even dacht een duurloopje te gaan doen! Eindelijk mijn ruim 4,5 jaar oude pr uit 2008 verbroken!
gus13-02809

Na even uitblazen zette ik me weer in beweging. Oei, de bovenbenen verkrampten bijna. In een rustig dribbeltje werd er uitgelopen richting het hotel, waar een warme douche op me wachtte. Vervolgens druppelde ook mijn loopvriendjes binnen, die allemaal een pr hadden gelopen! Wat een topdag!
Vriendlief maakte zich ondertussen klaar voor de 10 km en met nog een paar kilometer uitwandelen waren mijn benen vervolgens echt helemaal leeg. Nadat ook vriendlief terug was en gedouched had, zetten we koers richting huis. Het was een heftig weekend, met een mooi einde. Maar waarom moet er toch eerst iets vreselijks gebeuren, voordat ik een pr loop…?

4 reacties

  • jan

    Helaas deed ik dit jaar niet mee, de keren dat ik wel mee deed liep ik als een speer, kennelijk doet het parcours iets met je.
    Wel rot dat er dan eerst iets ‘vreselijks’ moet gebeuren.

    • Andrea

      Misschien ook wel omdat ik er zo ‘ontspannen’ in ging (in de zin van tempo duurloop in de planning) dat ik zo lekker gelopen heb. En het laat me niet los, raakt me dieper dan ik had gedacht…

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!