Visualiseren heet dat!!
Hoe vaak zie je dat niet op tv bij sportwedstrijden. Dat atleten vooraf de wedstrijd visualiseren. Een hoogspringer die de afstand inschat, de aanloop, de afzet, het zweefmoment, de buiging van de rug, de landing… en dan? Een overwinning? Een pr? Of is de lat niet blijven liggen?
Ik vind dit soort beelden altijd geweldig om te zien. Een atleet helemaal in zichzelf gekeerd, gericht op een te leveren prestatie, alles van zichzelf vragend. En dan de blijdschap of het verdriet. Sport is emotie.
Ik sport, dus ik ben emotie. Was ik zondag nog in een groot tranendal, nu ben ik al weer druk en zenuwachtig aan het doen met de voorbereidingen voor de clubkampioenschappen van AV Altis op zaterdag 3 oktober. Mijn eerste meerkamp. Wat moet ik mij daar in godsnaam van voor gaan stellen. En ja… hoe bereid ik dat voor? Juist, visualiseren! Wel een beetje lastig als je bepaalde onderdelen in de afgelopen weken pas voor het eerst hebt “geoefend”, want hoe je dan moet visualiseren…? Ik doe een poging!
Onderdeel 1: 100m sprint
Eerst de stand van het startblok effe instellen… Ok… wat waren de instellingen ook al weer. Effe een beetje sleutelen… Hahaaaaaaaaa!! Gelukt!! Denk ik…
“Atleten maak u gereed”. Ok, nu moet ik achter mijn startblok staan en alle balast die ik niet nodig heb achter me neergooien. “Atleten op uw plaatsen”. En dan nu mezelf in dat startblok frommelen. Voetjes tegen de plankjes, vingers tegen de lijn, hoofd ontspannen laten hangen… wachten… “klaar”… wachten… wachten… Startschot: knal! Dat rechterbeen naar voooren, omhoog die knie! Nee.. niet tegen de neus… En rennen!! Gas er op!! Knallen!! Pas verlengen!! Tempo maken!! Sterven!! Doorgaan!! Harderharderharder!! Finish in zicht!!
En dan hoop ik dat ik in een mooie soepele beweging mijn bovenlijf over de streep gooi, op de been kan blijven en finish in een mooie tijd van zo onder de 15 seconden.
En de kop van de meerkamp is er af!
Onderdeel 2: verspringen
Tja… dit onderdeel heb ik 1 keer geoefend en bij de eerste poging landde ik plat op mijn gezicht. Ik heb dus in mijn verspringkunsten niet zo heel veel vertrouwen. Gelukkig heb ik 3 pogingen… geloof ik.
Beginnen met de juiste afstand voor de aanloop meten, 24,5 meter. Daar sta ik dan. En dan laat ik me voorover vallen, rechterbeen stapt, versnellen, stapstapstap, daar komt die witte balk in beeld!! Er op met dat rechtervoetje, zet af.. .ik vliiiiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeggg!!! BAF en ik ben geland. Geen idee hoe, als ik mijn lijf maar ergens voor mijn voeten houd. En dat dan 3 keer…
Onderdeel 3: speerwerpen
Nadat ik mijn schoenen heb geleegd, alweer het derde onderdeel: speerwerpen. Jaren geleden deden we dit met schoolgym. Ik haatte het. Ik kwam nooit verder dan een paar meter en moest oppassen dat ik met mijn wilde gemaai de speer niet in iemand wierp of prikte.
Ik kies voor de versie met 3 stappen. Aangezien er een streepje staat precies op de plek waar ik moet starten, valt er weinig te meten. Dus zijwaarts richting het gras met de voetjes naast elkaar. Speer op gezichtshoogte en vooral proberen recht te houden. Dat is nog het lastigste. Stap met links opzij, rechts kruislings er overheen en weer een stap met links en dan indraaien. Geef mijn rechterarm een zwier met de voorwaartse kracht die ik heb geprobeerd te verkrijgen met die mega-aanloop en daar vliegt mijn speer!! Zo ongeveer 15 meter! Dat is al wat meer dan op de middelbare school destijds! Yes!!
Onderdeel 4: kogelstoten
Het meest vervreemdende onderdeel van de meerkamp voor mij. Totaal geen gevoel heb ik er voor. Of het is onwennigheid en moet ik meer oefenen. Maar ik ben al lang blij dat de kogel van 4 kilo nog niet op mijn tenen is gevallen! Dat beeld probeer ik ook uit mijn gedachten te bannen. Anders visualiseer ik iets verkeerds he…
Ik stap dus in die ring met een kogel van 4 kilo. Rug naar de witte balk. die de smijtring van het veld scheidt, waar de kogel ergens in terecht moet komen. Kogel wordt onder de kin geplaatst en de rechterelleboog gaat omhoog. Linkerarm alsof ik op mijn horloge moet kijken. Gewicht op het rechterbeen, beetje doorzakken… evenwicht bewaren… Dan met links een snel optrekkende beweging met de knie (ja, hoe moet je dat anders verwoorden?) en dan met datzelfde been een uitvalspas naar achteren, richting het witte blok. Het bovenlijf draait mee en zo vliegt de kogel uit mijn hand. Dat is mijn techniek ongeveer. En als ik het zo beschrijf moet het er heel raar uit zien…
Doel: 5 meter bij mijn tenen vandaan.
Onderdeel 5: 800 meter
Laatste onderdeel alweer en hypothetisch gezien zou dit mijn beste onderdeel moeten zijn. Het komt namelijk het dichtst in de buurt van wat ik normaal doe: hardlopen. Alleen is 800 meter kort en is de opbouw van zo’n race niet te vergelijken met een wedstrijd over 10 kilometer.
Daar sta je dan, met z’n allen in een rij voor de startlijn. “Op de plaatsen, blabla”… Knal!! En dan…
Rennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennen
rennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennen
rennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennen!!
Geen idee op wat voor doorkomsttijd ik moet rekenen bij de 400 meter. Als het goed is wordt er in de 2e ronde versneld. Dus nog harder rennenrennenrennenrennenrennenrennen
rennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennen
rennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennenrennen!! Finish!! Bek af!! Tijd? Hopelijk ergens tussen de 2.30 en 2.45.
Zo, en dan is het tijd voor bier!! Want dat heb ik wel verdiend na zo’n inspannende middag!
Voor wie zaterdag 3 oktober dus niets te doen heeft, wil lachen en bieren, kom naar de baan van AV Altis! Mijn meerkamp start om 12 uur. Het laatste onderdeel is om 15.00 uur.