We are Vikings!!

Obstacle running is HOT! Vorig jaar schoten de evenementen als paddenstoelen uit de grond. Strong Viking, met meerdere edities per jaar, werd uitgeroepen tot beste obstacle run in Nederland! De Mud edition van zaterdag 29 maart was de eerste Strong Viking van dit jaar…. djeez dat belooft nog wat…

[heading size=4 style=underline]Dutch Mud Men[/heading]Ik zou starten in de startgroep Hestia, samen met een hele meute Dutch Mud Men. Lekker op tijd ging ik naar Wijchen, bij Nijmegen, waar de organisatie al de hele week bezig was met het prepareren van het parcours. Een enorme berg werk was verzet om ons het meest modderige parcours van Nederland voor te schotelen. Het is de afgelopen weken zo droog geweest, dat de organisatie met man en macht giertanken vol water over het parcours heeft uitgestort. Omdat voor Hestia al een aantal startgroepen gestart was, lag het parcours er voor ons nog net wat afgetrapter, modderiger en zwaarder bij. Love it!

[heading size=4 style=underline]All mud[/heading]Ik zou samen met Desiree lopen en we hebben nog nooit zo’n bizarre start mee gemaakt. Normaal gesproken knalt het startschot en peert iedereen hem er vandoor. Dat ging hier niet. Er stond namelijk een muur waar je eerst overheen moest voordat je op het parcours kwam! Met wat hulp van DMM kwamen we er over en we waren nog geen 100 meter onderweg toen ik een pinguïn langs het parcours zag staan! Dat was dus Remko.
Het eerste stuk had veel asfalt (ik vroeg me af waar de modder was) en een paar gemakkelijke trenches in het meer, wat klim en klauterwerk, touwklimmen. We hadden er zo’n 2 kilometer op zitten voordat we de eerste modder tegen kwamen. Die rook een beetje naar koeienkak… Zal vast uit de giertank gekomen zijn! Via een lus waren we rondom het startgebied uitgekomen, waar veel publiek in het zonnetje zat te genieten van het schouwspel. Via een klauterstellage en een glijbaan kwamen we in een modderpoel terecht. Een hilarisch onderdeel vormde de Carry the shield, waar we een hamer en schild mee moesten zeulen over het parcours heen. En eeeeeindelijk, de lang verwachte modder. Echte modder. Niet van die modder waar je met je schoenzolen in sopt. Maar modder tot halverwege de kuiten. Harde modder, smeuige modder, wolkentoetje modder, drijfzand modder. Modder in alle soorten! Een heeeeel veld vol! Trenches erbij, een muur waar nog overheen geklommen moest worden (seriously, met die modder was dat bijna niet te doen!), tijgeren met je neus door de modder, glijden, klauteren, plonzen, nog meer trenches. Dit was heaven on muddy earth! Van top tot teen onder de modder verlieten we het veld.
Het was een eind lopen en de zon droogde de modder op onze huid. In de verte in het weiland doemden muren op met daar tussenin netten waar je onder door moest. De muren hadden een brede bovenrand waardoor ze vrij lastig waren. Je kon je niet gemakkelijk bovenaan beet pakken. Met wat hulp onderling schoten we onder de netten door. Na een muur kwam ik bij een net aan en dacht die we even omhoog te houden. Ik trek het net omhoog, zak met mijn voeten diep, dieeeeep in de modder weg, denk nog enige stabiliteit uit het net te halen… Not… en ik val in slow motion als een plank plat achterover. Daar lag ik dan op mijn rug, voeten in de modder. En die zaten VAST! En die gasten om me heen maar denken wat ik in godsnaam aan het doen was… Nou, wat dacht je van vastzitten. Dat dus.

[heading size=4 style=underline]We are Vikings![/heading]Laten we maar verder gaan. We liepen het erf van een boerderij op en moesten een paar zandbergen (gelukkig niet de mesthoop) bedwingen. Om de hoek wachtte ons ringen die ons droog naar de overkant zouden brengen, als het lukte. Een drankpost zorgde voor het nodige vocht en koolhydraten in de vorm van modderige bananen. We vlogen bijna het erg af, totdat we een piepklein kalfje zagen en vol in de rem gingen om even te loeren. Ik kon het ook niet laten nog even een koe te aaien. Ondertussen was de modder al aardig ingedroogd. Gelukkig konden we onze lol op door tig keer in een sloot te glijden en er weer uit te klauteren en kwamen we nog flink wat modderpoelen/sloten tegen waarin we nog net niet kopje onder gingen. Vervolgens via de Log Road over balken heen rollen, waarna we op een nudistenstrandje uitkwamen… Eeeeh… zitten we wel goed?
We naderden het finishgebied al, in de verte was de muziek te horen. Een paar zware hindernissen was op het einde geplaatst. Een boomstam omhoog pushen en boomstammen vooruit trekken.
Nog wat gekruip door de modder (kon ik meteen weer verse modder smeren) en toen stonden we voor de monkey bars. Dit keer alleen maar schuin omhoog en schuin omlaag. Met rechte heb ik geen problemen, maar deze monkey bars waren zo glad van de modder dat ik na de eerst sport al een plons maakte. Shit, weer de modder er af… Vlak voor de finish moesten we het nog opnemen tegen Vikings  die ons probeerden tegen te houden en de finish was boven op het platform waar we op moesten klauteren. Op de meest charmante… ahum… manier kwam ik boven en Desiree en ik gaven elkaar een Viking hug. We are Vikings!

[heading size=4 style=underline]Only the best[/heading]Eigenlijk vonden we het jammer dat we na 14 kilometer klaar waren. Wat was dit fantastisch! Dan heb ik al aardig wat obstacleruns gelopen, maar dit was er eentje om in te lijsten. Ondanks het droge weer deed de Mud edition zijn naam eer aan. Met grote dank aan de organisatie, die met behulp van hun vrijwilligers, veel delen van het parcours tot een waar modderwalhalla had getransformeerd. Gaat Strong Viking weer voor de titel beste obstaclerun van Nederland?

Meedoen aan Strong Viking? Noteer dan de volgende data vast in de agenda en wees op tijd met het aanschaffen van je ticket, want Strong Viking raakt meestal uitverkocht!
24 mei 2014 Hills Edition, Amsterdam
14 juni 2014 Water Edition, Nijmegen
30 augustus 2014 Color obstacle run, Nijmegen
20 september 2014 Brother Edition, Amsterdam