Xtrails – Kamikaze Trail

Welles, nietes, welles, nietes. Het werd een welles. Lekker in de herstelmaand besloot ik zonder er echt bij na te denken dat ik supergraag de Asics Xtrails wilde gaan lopen. Dus schreef ik me in.

[heading size=4 style=underline]Lekker trailen[/heading]O ja rustmaand… Enerzijds doe ik dat hartstikke goed. Ik sport momenteel echt veel minder, minder intensief en ontzie mijn elleboog echt goed. Knap hoor. Maar aan de andere kant denk ik: ha december, nieuwe maand, dus laten we lekker gaan trailen. Dat is heerlijk rustgevend, gezellig, geen tijdsdruk, lekker lopen. Om te beginnen met de Asics Xtrails series van drie trails. In totaal 54 kilometer. Ok… Daar ging het dus mis…. Tel daarbij op dat ik de laatste tijd (weer) erg veel hoofdpijn heb en de week voorafgaand aan het weekend aan de zware painkillers zat. Sporten was even no option. Na ja, ik had in ieder geval genoeg rust gehad zal ik maar zeggen. Vrijdag had ik de medicatie afgebouwd, zodat ik in ieder geval geen pijnstillers meer hoefde te slikken overdag.

[heading size=4 style=underline]Sleepless in Houffalize[/heading]Dat dus even vooraf. Vrijdag toog ik met een loopmaatje richting Houffalize, waar we in een hotel in het centrum zaten. De Ourthe stroomt er dwars doorheen en er hing een dikke mist boven. Het zou een koude nacht gaan worden.
Even settlen, eten en slapen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst hebben we een probleem met de gordijnen voor het schuine dakraam, die absoluut niet het licht buiten houden. Dan maar laten hangen ofzo? Tot het licht uit is en ik heel diep nadenk en in mijn fotografische geheugen in ene een rolgordijn opduikt. Aha, that will help. Vervolgens deed ik nauwelijks een oog dicht door een snurker ergens in het hotel… Na een gebroken nachtrust zat ik te knikkebollen aan het ontbijt. Om 8.30 reden we naar de startlocatie. Startnummer halen (dat was nog even spannend want ze waren zoek), een beetje op de expo rondstruinen en klaar maken voor de start om 10.00 uur.
Als eerste hadden we de Kamikaze Trail van 4 kilometer te overleven. De vorige keer dat ik meedeed ging die over het MTB-parcours, maar deze route was nieuw voor me. In ieder geval nam ik me voor geen enkel risico te nemen. Geen idee hoe mijn lijf zou reageren op die medicatie van die week en ik had na de Kamikaze nog 50 kilometer de overbruggen.

[heading size=4 style=underline]Kamikaze[/heading]Om 10.00 uur stonden we met zo’n 200 trailrunners aan de start. Ik stond een beetje achterin, zo voelde ik me niet opgejaagd. Het parcours was verraderlijk. Niet alleen een aantal korte, steile klimmen en afdalingen, maar ook veel vals plat, scherpe bochten en een lastige ondergrond met boomwortelen en keitjes. Ik startte te hard. Dat had ik binnen een kilometer al door. ‘Gelukkig’ stokte het door een single track klimmetje en werd ik gedwongen op de rem te trappen. Vervolgens twee kilometer aan op en neer, bocht, op, bocht, bocht, neer, op, neer, bocht, nog meer bochten, wortelen, op, neer, etc. Een Kamikaze in zone 1 of 2 lopen? Onmogelijk. Het draaide voor mijn ogen en ik moest echt even een aantal keer wandelen. Kan 4 kilometer echt ZO lang duren? Ja dus. Eindelijk hoorde ik de speaker bij de finish. Maar om daar te komen moest ik nog wel even op de kont naar beneden glijden en over het bruggetje sprinten, waar ik vlak voor de finish nog verrast wordt een oud-clubmaatje te zien. Eindtijd van geen idee, maar ik sta wel mooi op de eindmontage!

Oud-clubmaatje Paul loopt zondag de Houffalize Trail, maar was al aanwezig in Houffalize. Zo kom je elkaar nog eens tegen! Ondertussen kom ik er achter dat mijn vinger een velletje mist en sneak ik even naar de EHBO. Met startnummer 112 ben ik de eerste patiënt van dit weekend. Is dat karma? Met een pleister om de vinger kan ik terugkeren. Nou, dat was trailtje numero uno. Terug naar het hotel om op te frissen, te eten en te rusten. To be continued.

ASICS Xtrails Houffalize winter edition 2015 from Motomediateam.be on Vimeo.